Κασέν, Ρενέ

(René Cassin, Μπαγιόν 1887 – Παρίσι 1976). Γάλλος νομικός. Το 1908 έλαβε ταυτόχρονα πτυχία στις ανθρωπιστικές επιστήμες και στα νομικά από το πανεπιστήμιο του Εξ-αν-Προβάνς. Το 1914 ολοκλήρωσε τις ακαδημαϊκές σπουδές του με διδακτορικό τίτλο στις νομικές, οικονομικές και πολιτικές επιστήμες. Η σταδιοδρομία του ως δικηγόρου ξεκίνησε το 1909 στα δικαστήρια του Παρισιού, αλλά διακόπηκε το 1914 με την κατάταξή του στο πεζικό. Συμμετέχοντας στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο, τραυματίστηκε σοβαρά το 1916 και μετά την ανάρρωσή του ανακηρύχθηκε καθηγητής νομικών στο πανεπιστήμιο του Εξ-αν-Προβάνς. Το 1920 ανέλαβε την αντίστοιχη έδρα στο πανεπιστήμιο της Λιλ και από το 1929 έως το 1960 κατείχε την έδρα του εμπορικού και αστικού δικαίου στο πανεπιστήμιο του Παρισιού. Με την απελευθέρωση της Γαλλίας (1945) εξελέγη πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης. Ως μέλος της μόνιμης επιτροπής των υπουργών Εκπαίδευσης των Συμμάχων (1942-45) κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες για την παγκόσμια διάδοση της γαλλικής γλώσσας και κουλτούρας. Διετέλεσε πρόεδρος πολλών διεθνών οργανισμών, όπως η Παγκόσμια Ομοσπονδία Δημοκρατικών Νομικών (1949), η Ένωση Συγκριτικού Δικαίου (1952-56), το Διεθνές Ινστιτούτο Διοικητικών Επιστημών (1953-56) και το Διεθνές Ινστιτούτο Διπλωματικών Μελετών και Ερευνών (1956). Επίσης χρημάτισε πρόεδρος του Δικαστηρίου Διαιτησίας της Χάγης (1950-60) και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στο Στρασβούργο (1965-68). Από το 1924 έως το 1938 ήταν ο εντεταλμένος αντιπρόσωπος της Γαλλίας στην Κοινωνία των Εθνών και για πέντε έτη στα Ηνωμένα Έθνη. Το 1968 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ ειρήνης.